پایان عمر این «خدا» را از اینجا اعلام می‌داریم!

سخنرانی تاریخی خانم نیومی کلاین

به تاریخ 24 اپریل 2024

پیوند سخنرانی: https://www.youtube.com/watch?v=U75KcMUjMyI&t=181s

ترجمه: خواجه بشیر احمد انصاری

عزیزان من!

در باب موسی و خشم او زمانی که از کوه پایین آمد و بنی اسرائیل را در حال پرستش گوساله ای طلایی یافت، فکر می کردم. رویکرد فمینیستی من به طبیعت، همیشه از این داستان ناراحت بوده است. با خود می گفتم، این چگونه خدایی است که با حیوانات حسادت می ورزد؟ این چگونه پروردگاری است که می خواهد تمامی مقدسات زمین را در احتکار خودش داشته باشد؟! اما قرائتی استوار بر رأی در جهت درک درست از این روایت نیز وجود داشته است. آن درسی است در باب بتان دروغین، و گرایش معطوف به پرستش خدایان باطل و پر زرق و برق، و توجه به چیز های کوچک و مادی، بجای امور بزرگ و متعالی.

آنچه را در این شام، و این عید پسح انقلابی و تاریخی، در این خیابان ها می خواهم به شما بگویم، این است که بسیاری از مردمان ما باری دیگر به پرستش بت دروغین رو آورده و در عشق آن مست و مدهوش اند. آن بت، زمینه بدنامی این مردم را نیز مهیا نموده است. آن بت دروغین را صهیونیسم نامند. این همان خدای دروغینی است که عمیق ترین روایت های کتاب مقدس ما در باب عدالت و آزادی، و داستان عید پسح را از ما می گیرد، و آن را تبدیل می کند به جنگ افزاری کشنده در جهت تحقق برنامه های استعماری، سرقت سرزمین ها، و نقشه راه برای پاکسازی قومی و نسل کشی.

این معبود دروغین، ایده متعالی سرزمین موعود را اختطاف نموده است؛ استعاره ای که بیانگر آزادی بشر بوده و با ادیان مختلف به گوشه و کنار این جهان رسیده است، و سپس آن را در کمال بیباکی به عنوان قباله ای برای ایجاد یک دولت نژادی ملیتاریستی به کار برده است. روایتِ رهایی صهیونیسم سیاسی، خود امری نا مقدس بوده و این مسئله از همان ابتدا، مستلزم اخراج فلسطینی ها از خانه ها و سرزمین های اجدادی شان در حوادث نکبه به شمار می رفت. این روایت، از همان آغاز، با رویای جمعی آزادیخواهی در جنگ بود.

باید به یاد داشت که عید پسح، رویاهای رهایی و تعیین سرنوشت مردم مصر را نیز شامل بوده است. معبود دروغین صهیونیسم مدتها می شود که امنیت اسرائیل را با استبداد مصری و نبود آزادی و دولتی معامله گر یکی می داند. صهیونیسم از همان آغاز، نوعی آزادی زشت را ببار آورد که کودکان فلسطینی را انسان نه، بلکه به چشم تهدیدی دیموگرافیک می دید. همان‌طوری که فرعون در فصل خروج [تورات] از جمعیت فزاینده بنی‌اسرائیل هراس داشت و دستور قتل فرزندان آنان را صادر نمود و همانطوری که می‌دانیم، موسی با قرار گرفتن در سبدی و سپس فرزندخواندگی یک زن مصری از مرگ نجات یافت. صهیونیسم ما را تا مرز خشونت های فاجعه بار کنونی رسانده و زمان آن فرا رسیده است که از این امر به صراحت یاد کنیم. سرشت صهیونیسم همین بوده است. این معبود دروغین گروه بزرگی از یهودیان ما را در مسیری کاملا غیراخلاقی سوق داده تا جایی که آن ها را مجبور نموده است تا فسخ احکام اساسی تورات را که موسی از کوه با خود آورده بود توجیه نمایند؛ دستوراتی که می گوید: “کسی را نکشید” “دزدی نکنید” “به مال دیگران به چشم طمع نبینید”.

این معبود دروغین، آزادی یهودیان را معادل بم های خوشه ای می داند؛ بم هایی که کودکان فلسطینی را می کشد و معلول می سازد. صهیونیسم معبود دروغینی است که به تمامی ارزش های یهودیان خیانت ورزیده است، از جمله ارزش هایی که در پرسش های عید پسح نهفته بوده و پرسش هایی که از سوی کوچکترین فرزندان در این مناسبت طرح می گردد. صهیونیسم در حقیقت خیانت به عشقی است که ما به کتاب و آموزش داریم. امروز، این معبود دروغین، بمباران تمامی دانشگاه های غزه، تمامی مکاتب، آرشیف ها، چاپخانه ها، قتل صدها دانشگاهی، دانشمند، روزنامه نگار، شاعر و مقاله نویس را با سبکسری تمام توجیه می کند. این همان چیزی است که فلسطینیان از آن بنام “مکتب کشی” تعبیر می نمایند که به معنی نابودی تمامی زیرساخت ها و وسایل آموزشی بوده است.

در همین حال و در این شهر، دانشگاه‌ها با پولیس نیویورک تماس می‌گیرند تا خود را در برابر تهدید بزرگی که با پرسشگری جوانان ایجاد گردیده است، وقایه نمایند؛ دانشجویانی که روح عید پسح را در خود پروریده و اساسی‌ترین پرسش ها را طرح می کنند؛ پرسش هایی از قبیل اینکه، چگونه می‌توان ادعا نمود که به چیزی باور داشت، در حالی که شما نسل کشی براه می اندازید، روی آن سرمایه گذاری می کنید و با آن همکاری می نمایید؟ بت دروغین صهیونیسم توانست برای مدتی طولانی و بدون قید و شرطی فربه شود. اما ما امشب پایان عمر این خدا را در اینجا اعلام می داریم.

دین ما را نمی تواند یک دولت نژادپرست اختطاف نماید، زیرا یهودیت ما دارای سرشتی بین المللی بوده است. ارتش بیدادگر یک دولت نژادپرست نمی تواند از دین ما محافظت نماید، زیرا تمام کاری که این ارتش می تواند انجام دهد چیزی جز بذر تخم غم و اندوه در دل ها و درو کردن نفرت نخواهد بود، از جمله نفرت علیه ما به عنوان پیروان آیین یهودیت. یهودیت ما توسط افرادی که صدای همبستگی خود را در میان نژاد ها، قومیت ها، توانایی های فیزیکی، هویت جنسیتی و نسل های مختلف بلند می کنند، تهدید نمی شود. یهودیت ما یکی از آن صداهاست و می دانیم که در این آهنگ گروهی، هم امنیت و هم آزادی جمعی ما نهفته است. یهودیت ما یهودیت عید پسخ است؛ گردهمایی بر سر سفره غذا و باده، با خود و بیگانه.

این مراسم مذهبی، آنقدر سبک اند که می توانیم آن را با خود حمل نماییم و در این کار به چیزی جز یکدیگر نیاز نداریم. ما نیازی به دیوار نداریم، ما نیازی به معبد نداریم، نیازی به روحانی هم نداریم، در این مراسم جایی برای همه وجود دارد بویژه کوچکترین کودکان. این مراسم را می توان بر پشت خویش حمل نمود. این را می توان تکنالوژی دیاسپورا “جمعیت های پراگنده” نامید، اگر چنین چیزی تا هنوز وجود داشته باشد. این تکنالوژی برای گرم نگه داشتن محافل سوگواری جمعی، تفکر، پرسش، شعله ور نگه داشتن یاد و خاطرات تاریخی و احیای مجدد روان انقلابی ما ساخته شده است. پس امشب به اطراف تان نگاه کنید، یهودیت ما همینجا حضور دارد.

همانطوری که آب ها بالا می آیند و جنگل ها می سوزند و هیچ چیزی در این دنیا قطعی نیست، ما در قربانگاه همبستگی و همکاری های متقابل دعا می کنیم بدون آنکه توجهی به هزینه داشته باشیم. ما نه به بت دروغین صهیونیسم نیاز داریم و نه آن را می خواهیم. ما خواهان رهایی از پروژه ای هستیم که به نام ما نسل کشی براه انداخته است. ما خواهان رهایی از ایدئولوژی ای هستیم که هیچ برنامه ای برای صلح ندارد، صلح او معامله با دولت های همسایه نفتی، آدمکش و مذهبی است، در حالی که خود تکنالوژی ترورهای رباتیک را به جهان می فروشد.

ما مبارزان راه رهایی یهودیت از دولت های نژادپرست هستیم؛ دولت هایی که می‌خواهند یهودیان پیوسته در هراس زندگی نمایند، دولتی که می خواهد فرزندان ما همیشه ترس داشته باشند. دولتی که می خواهد ما را قناعت دهد که دنیا دشمن ماست تا به سمت قلعه جنگی آن بشتابیم و اگر هم چنین نکردیم، حداقل، به ارسال سلاح و کمک‌های مالی خویش ادامه دهیم. این یک بت دروغین است. این تنها نتانیاهو نیست؛ این دنیایی است که او ساخت و دنیایی که او را ساخت. این را صهیونیسم نامند.

ما کیستیم؟ ما از ماه ها بدینسو آوارگان ظلم فرعون در این خیابان ها هستیم که “خروج” نموده ایم. خروج و فرار از صهیونیسم! بنابراین، ما به چاک شومر (سناتور یهودی که رهبری اکثریت سنای امریکا را به عهده داشته و از افراطی ترین دوستان اسرائیل به شمار می رود) های این دنیا نمی گوییم که مردم ما را رها کنید تا “خروج” نمایند، بلکه اعلام می داریم که ما سفر را آغاز کرده ایم و فرزندان شما، اکنون با ما هستند.